Son dönemde medya dünyasında dile getirilen endişeler, şeffaflık ve etik değerlerin önemi üzerine yoğunlaşıyor. Gazeteciliğin temel ilkelerinden uzaklaşarak, farklı çıkarların sözcüsü veya tetikçisi haline geldiği yönündeki iddialar, kamuoyunda tartışmalara yol açıyor.
Yapılan açıklamalarda, özellikle sosyal medya, geleneksel habercilik, sponsorluk ilişkileri ve medya kuruluşlarının finansman kaynakları gibi konuların açıklığa kavuşturulması gerektiği vurgulanıyor. "Kim kimin sponsoru, kim kimin adına hareket ediyor, kim kimi savunuyor, kim kimin taşeronu?" gibi soruların cevapsız kalmasının, medya güvenini zedelediği belirtiliyor.
Açıklamalarda, gazeteciliğin tetikçilik olmaması gerektiği ve gazetecilerin taşeron olarak kullanılmaması gerektiği net bir şekilde ifade ediliyor. Hangi gazetecinin maaşını kimlerden aldığı, medya kuruluşlarını kimlerin ne adına desteklediği gibi finansal ve ilişkisel şeffaflık talepleri öne çıkıyor.
"Gazeteciler gerçek kimliğine dönmelidir. Gücün, paranın tetikçisi olmamalıdır" şeklindeki ifadeler, mesleğin bağımsızlığına ve tarafsızlığına yapılan vurguyu gözler önüne seriyor. Bazı kalemlerin çıkarlar uğruna satıldığı, gazetecilik mesleğinin tehdit aracı olarak kullanıldığı ve "iddia" adı altında iftira ve karalama yapıldığı yönündeki eleştiriler de dikkat çekiyor.
Gerek geleneksel medya (gazete, TV) gerekse sosyal medyada bu ayrımların net bir şekilde yapılması gerektiği savunuluyor. Gazetecilik mesleğinde yaşanan güven kaybına dur denilmesi ve mesleğin itibarının korunması gerektiği çağrısı yapılıyor. "Kim gazeteci, kim tetikçi, kim taşeron, kim kimin sözcüsü" ayrımının netleştirilmesi, medyanın topluma karşı sorumluluğunu yerine getirmesi açısından büyük önem taşıdığı belirtiliyor.
Bu çağrılar, medya etiği ve şeffaflık tartışmalarını yeniden gündeme getirerek, gazetecilik mesleğinin geleceği adına önemli soruları beraberinde getiriyor. Medyada güvenin yeniden inşa edilmesi için ne gibi adımlar atılmalı? Bu soruların cevabı aranmalıdır?