Üstad fikir ve dava insanı Hekimoğlu İsmail (Ömer Okçu)in vefat haberini teessürle öğrendim.
İmam Hatip Ortaokuluna başladığım ilk günlerde (1976) İshak Okutan hocamızın tavsiyesiyle Minyeli Abdullah isimli romanını alıp okumuştum.
Bütün sınıf alıp okumuştu.
Kitap elden ele dolaşıyordu.
Ondan sonra da bir daha ne yazılarından ne de kitaplarından kopabildim.
Öyle güzel üslubu vardı ki...
Sanki uzaklarda değil yanıbaşımızda konuşuyordu.
Zor zamanların insanıydı o.
Müslümanların çetin çilelerine şahit olmuştu.
Hastalığın nereden geldiğini iyi biliyordu.
Teşhisi tespiti kuvvetliydi.
Tedaviyi de reçetesini vererek gerçekleştirmek istiyordu.
Hayatı boyunca güzel bir Müslüman kimliği ortaya koydu.
Minyeli Abdullah Romanı adeta maznunların başucu kitabı gibiydi.
Bir ah çektikçe yenibaştan okunuyordu.
Ençok okunan romanlar arasında olmasının yanısıra en çok hediye edilen kitap haline gelmişti.
Yıllar sonra filminin de çekilmesi ayrı bir güzellik katmıştı.
Hekimoğlu İsmail nihayet bu dertli dünyada derdini seven güzel bir insan olarak baki aleme yolcu oldu.
1977 yıllarında Samsun Konak Sinemasında bir konferansını dinlemiştim.
O zamanlar 13 yaşlarındaydım.
Salonda koltuk bulmak ne mümkün.
Ayakta yer bulduğuma şükretmiş iki saat boyunca hem de nefes almadan...
Unutamadığım bir andı.
Keşke saatlerce konuşsa ve ben dinleyebilseydim.
Şimdi o insanların ne havası ne tadı ne heyecanı ne de anlatım üslubu kaldı...
Samimiydiler çünkü.
Şehirlerarası otobüslerle gelir otel yerine evlerde misafir kalırlardı.
Şehrin en lüks restoranını bilmezlerdi.
Gösterişsiz ve samimiydiler dedim ya...
Neyse burası derin mevzu.
Hekimoğlu İsmail ağabey bir neslin yetişmesinde ciddi katkısı olanlardan.
Yürüyen üniversite, hatta kütüphaneydi o.
Ne yazsam ne anlatsam azdır.
Emeği geçmemiş birisi yoktur.
Biz Allah için kendisine şahidiz.
Hakkımız helal olsun.
Sen de hakkın helal et Hekimoğlu İsmail Ağabey.
