60-70 yaşındaki vatandaşları dinliyorum.
İfadeleri hemen hemen aynı.
Ben evlenirken babam düğünüme yardımcı olamadı.
Çünkü yoksuldu.
Çalıştım kazandım bir düğün yaptım.
İki göz odadan ibaret bir evde yaşıyorduk.
Sonra eşimi alıp ayrıldım.
Ayrılırken kap kaçak yatak yorgan hiçbir şey almadım.
Çünkü yoktu.
Şehre gittik iki göz odalı bir ev tuttuk.
Amelelik yaptım simit sattım lokantalarda çalıştım karınca kararınca geçindik.
Çocuklarımız oldu.
Onları okuttum, evlendirdim.
Dairesini aldım.
Arabasını aldım.
Çok şükür…
.....................
25-30 yaşlarındaki gençleri dinliyorum.
Dünyanın sonu gelmiş gibi cümleler kuruyorlar.
Babaları ben bir şey görmedim onlar görsün.
Ben yaşayamadım onlar yaşasın.
Ben eziyet çektim onlar çekmesin…
Diyerek rahata alışkın hazırcı ev genci yetiştirmişler.
………………………
Bilgisayardan kalkmayan bir becerisi olmayan birlikte sofraya oturmayan kilo sorunu yaşayan hayatın gerçeklerinden uzak gençler…
Nasıl olsa anne babanın maaşı hepsine yetiyor.
Her şeyi anne babadan bekleyen anlayış daha sonra yerini devletten bekleyen anlayışa bırakıyor.
Anne babadan kaynak kesilirse ona düşman oluyorlar.
Devletten karşılık bulamazlarsa o zaman da devlete.
Yetişme tarzı bu.
Hazırcılık.
Bu işte sistemin de anne babalarında suçu var.
Eski ve yeni arasında ciddi bir uçurum var.
Öncekilerin kendilerinden başka umudu yoktu çalıştılar.
Şimdikilerin derdi farklı. Kayığı bulsunlar küreği de çeksinler diyor.
Üstüne üstlük ev yemekleri de beğenmiyorlar.
Huysuzluk çıkarıyorlar.
Eee o zaman tıkla gelsin.
Kuracak cümle çok.
Ne ekersen onu biçersin demişler.
.....................
Çocuğuna bu kadar yol verirsen işte o zaman şikayet etmeyeceksin.
Almanya’yı Avrupa’yı örnek veriyorlar.
Gönder bakalım iki gün çalışabiliyorlar mı o şartlarda.
Onlar çalışmadıkları takdirde aç kalacaklarını biliyorlar.
Bizimkiler de çalışmadıkları zaman anne babanın bakacağını biliyor.
Öyle de oluyor
Bu memlekette arabanın camında bile BABAM SAĞ OLSUN yazıyor.
………………
E o zaman sağ oldukçe bakacaksın demektir.