Sen kim oluyorsun da Peygamberimiz demekten imtina edip ikide bir 'Peygamber' diyorsun.
Bu ifade sıradanlaştırmaktır.
Sıradan biriymiş gibi görmek veya göstermek gibidir.
Samimi olmayanlar ait bir ifade, samimi olanların kullanması durumunda da büyük bir aymazlıktır.
Gidin Anadoluya gidin bir bakın 90'lık ümmi ve alaylı dediğiniz ninelerin yanında bile 'Peygamber' diyemezsiniz. Çıldırırlar.
Çünkü onlar Mustafa ismi duysalar hürmet olarak salavatı şerife getirirler.
Mevlid-i Şerif okunurken Peygamberimizin isminin geçtiği yerde eller hürmeten göğüse gidir. Baş üstüne gider.
Batılı oryantalistler peygamberimize elbette peygamberimiz demeyecek 'peygamber' diyeceklerdir.
Bizim içimizdeki aymazlar da papağan gibi aynı sözleri tekrarlamayı maharet sayarlar.
Nerede ne maksatla olursa olsun. İster sözün gelimi ister se yazının?'Peygamber' diyerek geçiştiren kimseleri asla ve kat'a samimi bulmuyorum.
Üstelik savunmak adına da olsa 'Peygamber' kelimesi ile sınırlı bırakmaları yakışıksızdır. Şık değildir. Üstelik Peygamberimizin (SAV) böylelerinin savunmasına ihtiyacı da yoktur.
Oradaki Peygamber (imiz) eki samimiyetin bizdenliğin bağlılığın içtenliğin hürmetin sadakatin ekidir.
Kimin söylediği önemli değil. Önemli olan söylenendir.
O yoksa ötekilerde yok. Varsa var.
Anlayabildiniz mi şimdi kalın kafalılar.