NAZIM HİKMET HANGİ TARAFTAN GELİYOR?

Ne diyor Nazım Hikmet: 'Gel ey imanlı gençlik, gel ey beklenen gençlik Gel ki, Anadolu'da senin bükülmez çelik İmanına, azmine ümit bağlayanlar var'

NAZIM HİKMET HANGİ TARAFTAN GELİYOR?

Ben kiraz ağacına çıkınca önüme geleni toplamam.

Kurtlu mu kurtsuz mu ona bakarım.

Kurtlu görünce orayı terk etmem.

Kurtsuz kiraz ararım.

Kiraz ağacına kızmam.

Mevsimdendir der geçerim.

Gömleğimi yırttı diye balta da savurmam.

Lafını da etmem.

Gün olur hatırlar hatıralarımda ona da yer veririm.

...................

Ancak zakkum olursa iş değişir.

Yanından geçmem adını bile anmam.

..........

Nazım Hikmete bir de buradan bakalım.


Ne diyor Nazım Hikmet:


"Gel ey imanlı gençlik, gel ey beklenen gençlik

Gel ki, Anadolu'da senin bükülmez çelik

İmanına, azmine ümit bağlayanlar var"


 Bu sözler ancak bir dava adamının dilinden bir idealist fikir adamından çıkabilir.

En azından söylediği zamanlarda böyleydi diye düşünüyorum.

Anadolunun kurtuluşunu imanlı gençliğe bağlıyor.

Onun üzerinde hayaller kuruyor.

İmanlı gençliğe moral veriyor.


Üç satırda aklı başında, sağlıklı bir ruha sahip olanların anlayacağı şekilde özetliyor.

Peki, "Vasiyet" şiirinde, "Evliyalar mezarı tepelerde" gömülmeyi isteyen Nazım'ı nasıl okumalı?


"İstemezseniz eğer böyle gam çekmemizi

Doğmadan öldüğümüz Anadolu'da bizi

Evliyalar mezarı tepelere gömünüz

Bir şefaatçi bulur ahirette gönlümüz"


 Evliyalar, yani Allah dostları.

Beni de onların mezarının bulunduğu tepelere gömünüz diyerek vasiyet ediyor.

Son mısrada "Bir şefaatçi bulur ahirette gönlümüz" diyerek tevekkül örneği gösteriyor.

Nazım Hikmetin Ağa Camii için yazdığı şiir yıllarca dilden dile dolaştı durdu.


Şiiri şimdi içtenlikle okumaya başlayın. 


"Havsalam almıyordu bu hazin hali önce

Ah, ey zavallı cami, seni böyle görünce

 

Dertli bir çocuk gibi imanıma bağlandım;

Allah'ımın ismini daha çok candan andım.

 

Ne kadar yabancısın böyle sokaklarda sen!

Böyle sokaklarda ki, anası can verirken,

 

Işıklı kahvelerde kendi öz evladı var...

Böyle sokaklarda ki, çamurlu kaldırımlar,

 

En kirlenmiş bayrağın taşıyor gölgesini,

Üstünde orospular yükseltiyor sesini.

 

Burda bütün gözleri bir siyah el bağlıyor,

Yalnız senin göğsünde büyük ruhun ağlıyor.

 

Kendi elemim gibi anlıyorum ben bunu,

Anlıyorum bu yerde azap çeken ruhunu

 

Bu imansız muhitte öyle yalnızsın ki sen

Bir teselli bulurdun ruhumu görebilsen!

 

Ey bu caminin ruhu: Bize mucize göster

Mukaddes huzurunda el bağlamayan bu yer

 

Bir gün harap olmazsa Türkün kılıç kınıyla,

Baştan başa tutuşsun göklerin yangınıyla!"

 Allah'a bağlığını bir çocuk safiyeti ve samimiyeti içerisinde ne güzel anlatıyor. 


"Dertli bir çocuk gibi imanıma bağlandım;

Allah'ımın ismini daha çok candan andım"


Unutmayın.

İnsan hangi yaşa gelirse gelsin ne kadar değişirse değişsin özde çocukluğunun eseridir.

Anlatabiliyor muyum?

Şimdi sıkı durun!


"Sararken alnımı yokluğun tacı

Silindi gönülden neşeyle acı

Kalbe muhabbette buldum ilacı

Ben de müridinim işte Mevlânâ

 

Edebe set çeken zulmeti deldim

Aşkı içten duydum, arşa yükseldim

Kalpten temizlendim, huzura geldim

Ben de müridinim işte Mevlânâ"


 Şerhe gerek var mı?

Yok.

Ve;


 İstanbulun Fethi için Tarihine mukaddesatına bigane kalanların gözüne sokarcasına yazdığı şiire ne demeli?

 

"İslam’ın beklediği en şerefli gündür bu;

Rum Konstantiniyye’si oldu Türk İstanbul’u!

Cihana karşı koyan bir ordunun sahibi,

Türk’ün padişahı, bir gök yarılır gibi

Girdi, “Eğrikapı”dan kır atının üstünde

Fethetti İstanbul’u sekiz hafta üç günde!

O ne mutlu, mübarek bir kuluymuş Allah’ın…

“Belde-i Tayyibe”yi fetheden padişahın

Hak yerine getirdi en büyük niyazını;

Kıldı Ayasofya’da ikindi namazını.

İşte o günden beri Türk’ün malı İstanbul,

Başkasının olursa yıkılmalı İstanbul"


Eğer Nazımı bu şiirleriyle sevecek olursanız hepiniz imanlı inançlı tarihine mukaddesatına bağlı nasıl olmasını istediysek öyle olan birer fert olara cemiyet hayatında yerinizi alacaksınız.

Yok kafanıza göre bir Nazım Hikmet arıyorsanız...

Kafa karıştırmaya gerek yok.

Herkesin işi var. 

Şimdi birileri şu soruyu sorabilir: Ne yani Nazım Komünist değil miydi?

Nazımın bu güzel yanını bil ondan sonra ...

Hem sonra insanı güneşe hasret bırakıp düşman ederler...

Yaşadığı dönemi itirazlarını değişimini nedenini niçinini...

Az önce bir şey dedim.

Son kez söylüyorum.

İnsan gençlik yıllarının eseridir. 

Değişir fakat o hep odur.




03.06.2020 16:25:00